Müzelerde sergilenen tozlu eski eserler yahut sokaklardaki yıkık kalıntılar, vakitle geçmişin canlılığını ve tazeliğini kaybetmiş üzere görünür. Lakin Antik Yunan heykelleri bir vakitler rengarenkti, Pompei canlı bir metropoldü ve Mısır’daki Giza Piramidi, güneşte parlayarak etrafına ışık saçarak dikkatleri üzerine çekiyordu. Mısır’daki duvar fotoğrafları, mücevherler ve öbür sanat yapıtları ise göz alıcı parlak mavi renkleriyle göz kamaştırıyordu.
Bu dikkat cazibeli parlak mavi, Mısır’da kullanılan ve bilinen en eski sentetik pigment olan “Mısır mavisi“ydi. Yaklaşık 5.000 yıl evvel yapılan bu pigment, vakitle kaybolarak tarihi bir sır haline geldi. Fakat, Washington Eyalet Üniversitesi, Smithsonian Enstitüsü ve Pittsburgh’daki Carnegie Tabiat Tarihi Müzesi’nden bir küme araştırmacı, Mısır mavisinin formülünü tekrar keşfetmeyi başardı.
Ekip, Mısır mavisinin tam bir tanımını oluşturmak yerine, pigmentin nasıl üretildiğini anlamak için 12 farklı varyasyon geliştirdi. Her bir tanım, antik sanatkarların bu pigmenti üretirken kullanmaları gereken teknolojik değişkenlere ışık tutarak eski formülü anlamaya yönelik kıymetli bilgiler sağladı.
Mısır mavisinin üretimi, uzun bir müddettir tarihçiler ve bilim insanları için gizemli bir mevzu olagelmişti. Pigmentin bileşenlerinin bakır kaynağı, kalsiyum karbonat, kuvars kumu ve bir alkali olduğu bilinse de, bu materyallerin hakikat oranları ve birleştirilme prosedürleri, tarih boyunca bilinmeyenler ortasında yer aldı.
Ancak araştırma grubunun çalışmalarında pigmentin, yalnızca tarihi değil, çağdaş dünyadaki potansiyel uygulamaları için de kıymetli bir keşif sunduğu ortaya çıktı. Pigment, görünür ışığı emerek, neredeyse kızılötesi dalga boyutlarında iki katı olarak geri yansıtma özelliğine sahip. Bu özellik, çağdaş dünyada güç verimliliği, biyomedikal tahliller, telekomünikasyon ve cürüm tespiti üzere birçok alanda kullanılması için büyük bir potansiyel taşıyor.
Washington Eyaleti Üniversitesi’nden John McCloy, “Başlangıçta bu, müzelerde sergilenmek üzere birtakım gereçler üretmek emeliyle başladığımız eğlenceli bir projeydi” diyerek sürecin başlangıcını anlattı. Lakin pigmentin keşfi, bilimsel uygulamaların ötesinde çok daha geniş bir tesir alanına sahip olabileceğini gösteriyor.
Pigmenti tekrar yaratma süreci, grup için epeyce deneysel bir hale geldi. Gereçleri bir kazan içinde karıştırıp pişirerek başladılar. Bakır kaynağı olarak CuO, azurit ve malakit üzere farklı hususlar kullandılar ve bazen Na2CO3 (sodyum karbonat) ekleyerek pigmentleri laboratuvar ortamında bir ortaya getirdiler. Akabinde bu pigmentleri, kimyasal bileşim, faz dağılımı ve mikroyapı açısından derinlemesine incelediler.
O kadar da mavi değilmiş
Sonuçlar ise epey şaşırtıcıydı. Mısır mavisinin aslında düşündüğümüz kadar mavi olmadığı anlaşıldı. Pigmentin “en mavi” hali, aslında yalnızca %50 oranında mavi bileşen içeriyordu. Geriye kalan bileşenler ise pigmentin rengini ve yapısını belirlemede çok da tesirli değildi. McCloy, her bir pigmentin farklı bileşenlerden oluştuğunu ve bu nedenle tam manasıyla bir örneklem oluşturmanın güç olduğunu belirtti ve “bu çalışma, çağdaş bilimin antik Mısır yapıtlarındaki saklı öyküleri nasıl ortaya çıkarabileceğini gösteriyor” diyerek araştırmanın tarihi değere işaret etti.
