Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan bir araştırma, küçük yaştaki çocukların besinlerin kaynağı konusunda önemli baş karışıklığı yaşadığını ortaya koydu. 4 ila 7 yaş ortasındaki çocuklarla yürütülen çalışmada, sosis, pastırma ve hatta tavuk nugget üzere et eserleri, birçok çocuk tarafından bitkisel besinlerle karıştırıldı.
Araştırma, ABD’nin güneydoğusundaki bir kentte yaşayan 176 çocukla gerçekleştirildi. İştirakçilerden, peynir, patates kızartması, karides, badem, yumurta ve patlamış mısır üzere günlük hayatta sıkça karşılaşılan yiyecekleri “bitkisel mi, hayvansal mı?” diye sınıflandırmaları istendi.
Ortaya çıkan tablo epeyce çarpıcıydı. Örneğin çocukların %47’si patates kızartmasının hayvansal bir eser olduğunu düşündü. Peynirin bitkisel olduğunu sananların oranı %44’tü. Pastırma ve sosis de benzeri halde %40 civarında çocuk tarafından bitkisel besin olarak değerlendirildi. Hatta “tavuk” ismi geçen nuggetlar bile %38 oranında bitkisel sayıldı. Patlamış mısır ve badem ise, kimi çocuklar tarafından hayvansal eser zannedildi.
Araştırma sadece çocukların besinleri ne kadar tanıdığını değil, hangi hayvanların yenebilir olduğunu düşündüklerini de inceledi. İştirakçilerin büyük bir kısmı, ineklerin (%77), domuzların (%73) ve tavukların (%65) yenilmemesi gerektiğine inanıyordu. Birkaç çocuk ise daha şaşırtan karşılıklar verdi: %1’i kumun yenilebilir olduğunu düşünürken, kimileri kediyi bile yiyecek olarak tanımladı.
Araştırmayı yürüten uzmanlara nazaran, bu çeşit bilgi eksikliği çocukluk periyodunda epeyce yaygın. Fakat tıpkı vakitte bu devir, çocukların yeme alışkanlıklarını daha şuurlu halde şekillendirebilmek için kıymetli bir fırsat sunuyor. Birçok çocuk her gün et tüketiyor olsa da, bu eserlerin hangi hayvanlardan geldiği ya da nasıl üretildiği konusunda çok az fikir sahibi.
Araştırmacılar, çocukların etle ilgili bu belirsizliğinin, ailelerin bu bahisleri açıkça konuşmamasından da kaynaklanabileceğini düşünüyor. Pek çok ebeveyn, çocukların hassasiyetini gözeterek, etin nasıl üretildiğini ya da kaynağını anlatmaktan kaçınıyor. Bu da çocukların, yedikleri besinin ardındaki süreci anlamasını zorlaştırıyor.
Uzmanlar, çocuklara besinlerin kaynağı konusunda daha fazla bilgi verildiğinde ve daha fazla bitkisel alternatif sunulduğunda, onların bu besinlere yönelme ihtimalinin yüksek olduğunu belirtiyor. Araştırmada, “Gençlerin etrafa olan ilgisi ve hassaslığı, tahminen de evvel sofrada başlar” sözü dikkat çekiyor. Çocukların hayvanlara karşı hissettikleri yakınlıkla uyumlu bir beslenme biçimi geliştirmesi, sırf kendi seçimlerini değil, konuttaki genel yeme alışkanlıklarını da etkileyebilir.
