Judas için paylaşılan ikinci geliştirici günlüğü, Ghost Story Games’in bu kez perde arkasını daha da aralayarak oyuncuları oyunun yaratım sürecine yaklaştırıyor. Stüdyo, Judas karakterinin nasıl ortaya çıktığını, oyunun dinamik anlatı sistemini nasıl tasarladığını ve bu yaklaşımın tüm yapıyı nasıl şekillendirdiğini samimi detaylarla aktarıyor. Paylaşılan bilgiler, oyunun sadece bir FPS olmadığını; doğrudan karakterin zihni, geçmişi ve seçimleri üzerine kurulu, kişisel bir anlatı deneyimi sunduğunu net şekilde ortaya koyuyor.
Judas’ın Ortaya Çıkışı ve Karakterin Yapısı
Geliştirici ekip, oyunun yaratım sürecinin klasik bir hikâye başlangıcından çok sistemsel bir tasarımla şekillendiğini vurguluyor. BioShock serisinde Big Daddy–Little Sister bağı veya Infinite’te Elizabeth’in rolü ne kadar belirleyiciyse, Judas’ta da dinamik hikâye yapısı aynı derecede merkezi bir unsur olarak tasarlanmış. Oyuncunun en küçük seçimlerine bile tepki verebilen bir anlatı sistemi oluşturmak, karakterin kim olacağına dair sorunun temelini oluşturmuş.
Oyunun karakter fikrinin, Ken Levine’in koşu sırasında aklına gelen bir iç monologla netleştiği açıklanıyor. İnsanlarla iletişimde zorlanan, makineleri ise çok daha rahat ve öngörülebilir bulan biri olarak tasarlanan Judas, kişisel kırılganlıklarının yanında teknik zekâsıyla öne çıkıyor. Bu zıtlık, karakteri hem güçlü hem de toplumla uyumsuz bir yapı içine yerleştirerek onu oyunun merkezine taşımış.
Mayflower adlı koloni gemisindeki düzenin katı kurallarla sürdüğü, aykırılığın ise cezalandırıldığı bir ortamda Judas’ın “parya” olarak görülmesi hikâyeye dramatik bir derinlik katıyor. Karakterin bu dünyayla olan çatışmalı geçmişi, oyunun anlatısını oyuncunun seçimlerine göre sürekli şekillendiren bir temel haline gelmiş. Geliştirici ekip, test oyuncularının “Ben olsam değil, Judas burada ne yapardı?” sorusuna yönelmesinin, karakterin ne kadar güçlü yazıldığını gösterdiğini belirtiyor.
Mayflower’ın tasarımı da Judas’ın dünyasını destekleyecek şekilde çok katmanlı bir tarihle inşa edilmiş. Geminin yıllar içinde geçirdiği evrim; mekanların, fraksiyonların ve toplumsal sınıfların görsel yansımalarına kadar taşınmış. Stüdyo artık sadece elle yerleştirilmiş tasarımlar yerine, kurallarla çalışan bir sistemin alanları dinamik olarak oluşturduğu bir yapı kullanıyor. Böylece Judas’ın hikâyesi gibi dünya da sürekli yaşayan, değişen ve oyuncuya tepki veren bir yapıya dönüşüyor.