Açıkçası birinci The Last of Us oyununun olağanüstü bir diziye evrileceğini varsayım etmek güç değildi. İki karakter ortasında gelişen baba-kız dinamikleri, ortada besbelli bir makus adam olmadan dünyaya karşı verilen o savaşın televizyona aktarılması daha kolay. Bir seyahat öyküsü olarak başlıyor ve izleyicilerden Ellie ve Joel dışında bir şey bilmeleri beklenmiyordu. The Last of Us 2. dönemse farklı bir konu. Artık bir baba-kız bağlantısının ötesinde büsbütün öfke ve intikam üzerine kurulu bir öykü ve bu nefreti bazen tasdikleyecek bazense sorgulatacak değerli anlar gerekiyordu. Oyunun kendisinin bile birtakım noktalarda başarısız olduğu bu kıssada, HBO da girdiği ağır taşın altından pek çıkamamış.
Oyunu oynayanların dehşet içinde beklediği, bilmeyenlerinse bir epey sarsıldığı etkileyici giriş kısımlarının akabinde Ellie ve Dina’nın seyahati başlıyor ve buradan itibaren dizi düşüşe geçiyor. İkinci dönemin bana nazaran iki büyük sorunu var: Birincisi için spoiler yapmadan rahatlıkla konuşabilirim, izleyiciyi aptal yerine koyuyor. Öyküde birinci dönem finalinde Joel’ın yaptıkları kıymetli bir yer tutuyor ve bu olay dönem içinde toplamda 4 farklı yerde konuşuluyor. Bunların yalnızca iki tanesi gerçek manada kıymetli. Bir başka rahatsızlığımsa, oynayan oyuncudan bağımsız olarak Ellie’nin çok aptallaştırılması. Etrafındaki herkes ciddiyken karakter ya çok maharetsiz ya da çok naif kalıyor. Bütün herkesi bu maceraya sokan kişi olmasına karşın sorumluluk almıyor ve olayların ciddiyetinin farkında değilmiş üzere davranıyor. Oyundaki Ellie ile kıyaslandığında, oyuncu başta karakterin öfkesini paylaşıp olacakları benimsese de vakitle karakterin içindeki öfkeyle dönüştüğü bireye yabancılaşmaya başlıyordu. Burada güya bütün herkes ana karakter de Ellie yancı olmuş üzere bir hava var.
Oyun ve dizi ortasındaki kurgusal değişikliklereyse hiç girmeyeceğim. Sonuçta bir oyunda çalışan lakin dizide hem vakit darlığından hem de mantıksal açıdan yetişmeyecek birçok nokta vardı. Tek kahrım Abby karakterinin kim olduğu ve motivasyonunun dönemin çabucak başında verilmiş olması oldu. Oyunda Abby’yi tanısak da geçmişini ve yaptıklarını lakin oyunun yarısından sonra anlayabiliyorduk. Burada tekrar seyirciyi kaybetmemek ismine farklı bir yol izlenmiş fakat bu dönem finalindeki dramatik olayların tesirini çok ancak çok azaltmış.
Eğer dizinin birinci dönemi, oyunlara ilişkin öykülerin televizyona aktarılacak potansiyeli olduğunu göstermişse, bu dönem da karışık ve ayrıntılı kurguların gümüş ekranlar için fazla zorlayıcı olabileceğinin delili niteliğinde. Dizinin tonunun tutturulamaması, seyirciyi aptal yerine koyarcasına eklenmiş diyaloglar ve tempo eksikliği The Last of Us’ın bu dönemini benim için koca bir hayal kırıklığına dönüştürdü. Verilen birtakım kararlar bence üçüncü dönemi da önemli manada etkiliyor olacak; Ellie’ye biçilen rol ve öyküde oyunda bile birçok insanı zorlayan o kırılma noktasına gelinmiş olması bence dizinin geleceği için olmasa bile kalitesi konusunda kara bulutların habercisi üzere. Hâlâ izlenmeye paha olduğunu düşünsem de birinci döneme nazaran yaşadığı besbelli kalite kaybı bence diziye büyük ziyan verecek.
Editörün Notu: Birinci dönemden sonra dizinin kalitesinde gözle görülür bir düşüş var. Sonraki dönem için de kaygı uyandırıyor…
Not: 2/5
