Jamie Lee Curtis, yaşlanan anne ve babasının Hollywood tarafından “reddedilişine” şahit olduktan sonra emekliliğini yavaş yavaş planladığını söyledi.
Hollywood’da dağılma başladı
Oscar ödüllü oyuncu, dalın efsane isimleri Janet Leigh ve Tony Curtis’in kızı olarak, bilhassa yaşlanan bayan oyunculara Hollywood’da nasıl davranıldığını eleştirdi.
“Anne babamın, onlara şöhretlerini, hayatlarını ve geçim kaynaklarını kazandıran şeyi, yaşlandıklarında kesim tarafından ellerinden alınışına şahit oldum,” diyen 66 yaşındaki Curtis, “Onların harikulâde muvaffakiyete ulaşmalarını, akabinde da o muvaffakiyetin yavaş yavaş eriyip büsbütün kayboluşunu izledim. Bu çok acı vericiydi,” kelamlarıyla yaşadığı travmatik müşahedesi anlattı.
Her ne kadar mesleği boyunca onlarca projede yer almış olsa da, Curtis aslında daima bir adım önde olduğunu ve “30 yıldır kendi kendini emekliye ayırma sürecinde” olduğunu itiraf etti.
“Ben kendimi bu durumdan korumak için evvelden hazırladım. Ailem üzere acı çekmek istemiyorum. Davetli olmadığım gün gelmeden evvel partiden ayrılmak istiyorum,” diye ekledi.
Curtis, yakın vakitte Lindsay Lohan ile birlikte rol aldığı Freaky Friday devam sinemasında tekrar Tess Coleman karakterini canlandırdı. Lakin bu sefer bir büyükanne rolünde yer aldı. Bu kıssayı yeni jenerasyona taşımanın keyifli olduğunu söylese de, bunun kendi içinde zorlukları da olduğunu tabir etti. The Guardian’a verdiği röportajda, yeni sinemadaki klasik ve “daha güzel” görünümünün, The Bear dizisindeki dağınık ve alkolik karaktere kıyasla daha zorlayıcı olduğunu belirtti: “Güzel görünmem gerekiyordu, ışığa dikkat etmek zorundaydım, kıyafetler, saç, makyaj, tırnaklar… bunların hepsiyle uğraşmak zorundaydım.”
Everything Everywhere All at Once sinemasıyla büyük beğeni toplayan Curtis, yıllar içinde “yaş almanın hoş bir armağan” olduğuna dair fikirlerini sık sık lisana getirdi. Hollywood’un yaşlanmaya dair olumsuz yaklaşımına karşın, 2023’te AARP: The Magazine mecmuasına verdiği röportajda kendini şanslı hissettiğini söylemişti:
“Burada kastettiğim entelektüel manada gelişmek. Ben bir otodidaktım, yani kendi kendini yetiştiren biriyim ve opsimath’ım — hayatının ilerleyen devirlerinde öğrenmeye başlayan biriyim. Kendimi şanslı hissediyorum zira yaratıcı manada daha çok fırsat yakalıyorum; gençliğimden beri yapmak istediğim şeyleri artık yapabiliyorum. Artık yapımcılık ve direktörlüğe başlıyorum.”
