Arkadaşlar ben Lies of P: Overture’a diyecek bir şey bulamıyorum. Beklenen paketi övme babında değil (oraya sonra geleceğiz), gerçekten, girişte yazacak bir şey bulamıyorum. Soulslike oyunlara yazılabilecek tüm girişleri sanırım tükettim zira. Aslında açtım Eser’le bir arada ana oyun için yazdığımız incelemeye baktım, orada da benzeri bir geyik çevirmişim. Artık yazacak şey bulamamakla ilgili çevirdiğim geyiğin bile kendini tekrar ettiği bir noktaya gelmiş iş. O yüzden olağanda açılış paragraflarıma özeniyor, onlarla hayli cebelleşiyor olsam bile bu sefer çok uğraşmayacağım. Lies of P: Overture nasıl çat kapı dijital mağaza vitrinlerine daldıysa ben de yazıya o denli dalacağım.
Neredeyse 2 yıldır beklediğimiz Lies of P ek paketi Overture, sızıntılar sağ olsun sürprizi bozulmuş bir biçimde Summer Game Fest günü ve saati çıkışını gerçekleştirdi. NEOWIZ kodunu sonraki gün yollayınca bana da oynaması kalmıştı elbette fakat vakitte geriye gidip karlar içinde yeni seyahatime başlayınca ne göreyim? Üretimci stüdyo Round 8 ek paketi NG+ zorluklarında hiç mi hiç dengelememiş.
Oyunu bütün başarımlarını alıp NG+2’de bırakmış bendeniz için ortam Shadow of the Erdtee’den bile beter. DLC birinci cinste girdiğinizde de güç zor olmasına ancak NG+ ve ötesinde olağan düşmanlar adamı iki darbede imamın kayığına bindiriyor, oyuncular da inim inim inliyor. Adamlar Miyazaki’yle grubuna öykünüp kendi Shadow of the Erdtree’lerini yapmak istemişler ve ana oyunda onların elinden çıkmamış en düzgün Soulslike oyununu yaptıkları üzere Overture’da da onların elinden çıkmamış en yeterli Soulslike eklentisini yaratmışlar. Gel gör ki zorluk kısmında kantarın topuzu biraz da değil bayağı kaçmış…
Daha doğrusu kaçmıştı. Ben paketi bitirdikten sonra, 20 Haziran tarihinde gelen güncelleme ile oyunun sonraki çeşitleri daha insaflı bir hale getirildi. Haliyle ortadan geçen iki senede oyunu bitirip sonraki cinslerine başlamış çok hevesliler olarak bizler başımızı duvarlara vura vura o birinci çıktığı kâbus üzere halinde bitirmiş bulunduk. Bu yüzden her ne kadar Overture benden kan almış olsa bile (eklentinin birinci beşte birlik kısmını bitirmem, kalanını bitirmemle birebir süreyi aldı) incelemeyi yaparken birebir derecede acımasız davranmayacağını bilin. Zati son gelen istikrar yamasına karşın şahsınıza gösterdiği muameleden memnuniyetsiz kalırsanız, oyuna eklenen daha düşük iki zorluk düzeyi sayesinde Lies of P ile tekrar de uzlaşma talihiniz olacak.
Zorluk sorununu de bir kenara koyduğumuzda, üst da söylediğim üzere Lies of P: Overture, From Software tarafından yapılmamış en uygun Soulslike eklentisi. Dengelenmiş son haliyle paketlemesinin 15-20 saat kadar alacağını düşündüğüm Overture beş kısma ayrılmış içeriği müddetince oyuncularına çokça yeni silah, düşman ve dram sunuyor. Chapter 5 itibariyle erişebildiğiniz, lakin oyunu birinci kez oynuyorsanız katiyen bu kadar erken girmenizi tavsiye etmeyeceğim DLC, nedenini bulmayı size bırakarak P’yi Krat’ın geçmişine ışınlıyor.
Maceramıza kentin hayvanat bahçesinde başlıyor, karda kışta kendimizi yeni belamız olan ve düşmanlar güya kamyon üzere vurmuyormuş üzere yediğimiz hasarı daha da artıran Frostbite tesirinden sakınarak ilerlemeye çalışıyoruz. Bu biçimde alelade bir maceraymış üzere başlayan öykü, bizi “Legendary Stalker” diye anılan gizemli bir karakterin peşine takıyor. Barındırdığı anlatıyla karakterlerine, kısım sonu canavarlarıyla da bize acı çektiren bu yolun sonu da ana oyundan tanıdığımız kimi olağanüstü karakterlerin geçmişlerine çıkıp, Lies of P öyküsünün bağlamını hatırı sayılır ölçüde değiştiriyor. Lies of P’yi kıssası için bir başka sevenlerdenseniz, Overture’un sizi mest etmeme bahtı yok. Dahası, geçmişe olan seyahatimizin tesirleri Overture’un kendi kıssa kolunda hudutlu kalmıyor; DLC’yi oynadıktan sonra ana oyuna dönersek, ufak tefek birtakım sürprizler ile de karşılaşıyoruz.
Overture’u Lies of P’nin Shadow of the Erdtree’si olarak görmek mantıklı olsa bile Round 8, From Soft’un kendi ek paketinde yaptığı üzere oyun alanını tasarlarken deneysel takılmamış. Kısım dizaynlarında pek bir değişiklik yok, çıktığımız yol tıpkı ana oyundaki üzere oyuncuya nefes alacak kadar alan tanıyan lakin bunun dışında büyük oranda çizgisel olan, tanıdık dolambaçlara sahip bir yol. Bunun yerine en deneysel takıldıkları şey, totalde 8 tane olan yeni kısım sonu dövüşlerinden ikincisi, yani Markiona’yla olan.
Markiona dövüşünde hem mevzubahis karakterle hem de denetim ettiği çok taşınabilir kukla ile dövüşüyoruz. Temel düşmanımız kuklasını mavi renkli bir sicim ile denetim ediyor ve kuklanın hücumlarını tekrar bu sicim, kırmızıya dönerek haber veriyor. Esasen Markiona’yı öldürmemiz gerekli lakin kendisi kuklası ayaktayken az hasar alıyor. Bu yüzden kuklanın sıhhatini bitiriyoruz, Markiona onu tamir edene kadar bir müddet teke tek takılıp ardından üçlü dövüşe geri dönüyoruz. Round 8’in klavye fare denetimlerini oluştururken gaye değiştirme işlevini değiştirilemez bir formda fareye atamış olması, ziyadesiyle hareketli bu dövüşü şahsıma zehretmiş olsa bile, bir Soulslike’ta gördüğüm en ince mekaniklere sahip çift Boss dövüşlerinden olduğunu inkâr edemem. Bu ortada tasarım olarak tıpkı biçimde orjinal olduğundan falan değil lakin Overture’un son Boss dövüşüne de bayılacaksınız. Ana oyundaki Laxasia’yı tahtından edecek kadar epik ve zorlayıcı bir dövüş ile karşı karşıya kalacağınızı müjdeleyebilirim.
Oyun alanımızla düşmanlarımızdan konuştuğumuza nazaran sıra Overture’un alet çantamıza yaptığı eklemelere geldi. Ek pakette ortalarında bir adet yayın da bulunduğu 10 adet yeni silahımız var. Bunlardan kısım sonu canavarlarından edindiğimiz üç adedinin üçü de birbirinden hoş. Death’s Talon, P’nin elinde ne kadar acımasız olacağını varsayım edebileceğiniz, meczup üzere hasar çıkaran bir çift pençe. Pale Knight üzerinde şarjlı hücum yaparken patlayıp sahibini geri iten bir silah bulundurduğu için hem havası, defansif işlevi çok olan bir kılıç. Sonuncuyu ise ben anlatıp sürprizini bozmayayım, tadına doyum olmaz Fable Art’ını kendiniz görüp kullanın.
Artı, DLC bizlere 10 yeni silahın yanında biri düpedüz pompalı tüfek olan, öbürüyse Dead Space’in Ripper’ı üzere hızar bıçakları fırlatan iki yeni Legion Arm ikram ediyor. Artı, Markiona’yı yendikten biraz sonra, DLC’ye özel yeni P-Organ geliştirmeleri açılıyor.
Lies of P: Overture, parasını ziyadesiyle hak eden bir ek paket. Sevenine sevdiği şeyden biraz daha vermeyi amaçlayan, bunun üzerine pek çıkmayan bir içeriğe sahip olsa bile bunu Lies of P’nin ziyadesiyle yüksek kalite standardından hiç ödün vermeden, teknik tarafta da bir pürüz içermeden yapıyor. Bunlarla kalmayıp üzerine bir de yüreklere dokunmayı çok uygun becerdiği için oyuncusuna Krat’ta unutamayacağı bir öteki macera daha yaşatmayı başarıyor ve “bundan düzgünü Elden Ring SotE’si” dedirtiyor.
