Ön yargı hakikaten çok berbat bir durum. Stellar Blade’in demo sürümünü birinci kere PlayStation 5’e çıktığında denemiştim ve sevmemiştim. Dövüş mekanikleri çok sığ hissettirmişti ve güya gecikme varmış üzere gelmişti. Hal bu türlü olunca oyun çıktıktan sonra da çok fazla takip etmedim. Toplumsal medyada oyunun hoş olduğuna dair yorumlar ve incelemeler görüyordum. Ancak bunun, ana karakterin biraz fazla “göze hitap etmesinden” kaynaklandığını düşünüyordum. Zira oyunun demosu beni sahiden hayal kırıklığına uğratmıştı. Fakat bir yandan da göz ucuyla takip ediyordum; hoş bir indirime denk gelirsem denerim diyordum. Buradan alakasız bir teşekkür olacak biliyorum lakin Leslie Benzies’e teşekkür etmek istiyorum. Mindseye inceleme kodlarını iptal ettikleri için Stellar Blade’in PC sürümü incelemesini ben üstlendim. Her ne kadar Mindseye’ın rezilliğiyle eğlenmek içimde biraz ukde kalmış olsa da, Stellar Blade’i oynadığım için çok memnunum.
Dünya Yok Olmanın Eşiğinde… Yine
Stellar Blade, kıssa açısından klişe bir oyun. Daha evvel birçok defa gördüğümüz üzere, Dünya yok olmanın eşiğine gelmiş. Naytiba ismi verilen yaratıklar tarafından işgal edilmiş. Naytibalar dünyayı işgal ederken hayatta kalmayı başaran beşerler ise uzaya kaçıp “Koloni” ismini verdikleri bir topluluk kurmuş. Bu topluluk, dünyayı Naytiba işgalinden kurtarmak gayesiyle mangalar gönderiyormuş. Oyunun ana karakteri olan Konuta, bu mangalardan biri olan 7. Hava İndirme Mangasına ilişkin bir grup üyesi. Daha evvel hiçbir oyunda, sinemada yahut dizide bu türlü gönderilip de başarılı olan bir grup gördünüz mü bilmiyorum. Stellar Blade’de de durum birebir biçimde ilerliyor. Meskene, Dünya’ya iner inmez inanılmaz bir düzensizliğin içine düşüyor. Bu düzensizlik sırasında, Meskene ve Tachy hariç tüm manga üyeleri ölüyor. Tachy’nin de işi uzun sürmüyor esasen. Karşılarına çıkan Alfa Naytiba tarafından Tachy öldürülürken, Meskene tam vaktinde gelen bir yardım sayesinde hayatta kalmayı başarıyor. Tam vaktinde gelen bu yardım, Adam isminde bir insan tarafından sağlanıyor. Adam, oyun boyunca yanımızda bir drone olarak dolaşıyor ve Dünya’da hayatta kalmayı başarmış öteki beşerler hakkında bize bilgiler veriyor.
Stellar Blade’in birinci kısmı sonrasında Adam, Eve’i Xion kentine götürüyor. Xion, Dünya’da kalan son beşerler tarafından kurulmuş ve umudu temsil eden bir kent. Xion’a geldikten sonra ise gerçek Stellar Blade tecrübesi başlıyor diyebilirim. Hem kıssa açısından hem de oynanış elementleri açısından Xion, bir ana üs misyonu görüyor. Daha sonrasında Xion hakkında biraz daha ayrıntı vereceğim lakin kıssadan bu kadar bahsetmek kâfi diye düşünüyorum. Öykü her ne kadar klişe de olsa, içinizde ufaktan da olsa bir merak uyandırmayı başarıyor. Lakin çok ufak bir meraktan bahsediyorum. Hatta öykünün son üç saatine gelene kadar pek umursamadım bile. Son üç saatinde kıssayı beğenmiş olsam da, otuz beş saat oynadığım bir oyunun öyküsünün genele yayılmış halde âlâ olmasını isterdim. Bunun en büyük sebebi kıssanın klişe olmasından çok, karakterlerin ilgi çekicilikten uzak olması. Konuta, rastgele bir kişiliğe sahip olmaktan uzak, sıradan bir aksiyon ana karakteri. Yan karakterler de birebir halde klişeler üzerine şurası.
Hikayenin klişe olmasından çok şikayet ettiğimin farkındayım, biliyorum. Ama oyun, bu öyküyü sunma konusunda hakikaten çok uygun bir iş başarıyor. Orta sahneler çok hoş bir formda kurgulanmış. Bilhassa aksiyon içeren sahneleri izlerken çok keyif aldım. Keşke öykü ve karakterler biraz daha ilgi cazibeli olsaymış da bu hoş orta sahneler boşa gitmeseymiş.
Harika Bir Aksiyon Melezi
Hikayeyi her ne kadar beğenmesem de dürüts olalım, hiç kimse bu oyunu kıssası için oynamayı planlamıyor zati. Stellar Blade, gösterisini aksiyon tarafında yapıyor. Bu gösterisi ise tek bir elementi öne çıkarmaktansa hali hazırda oyuncular tarafından beğenilen oyunlardan çeşitli elementleri birleştirerek yapıyor. Bu oyunlar ortasında Sekiro, Devil May Cry, Uncharted üzere aksiyon oyunlarının yanında şaşırtan bir formda Dead Space yer alıyor. Dead Space tarafından spoiler barındıracağı için bahsetmeyeceğim. Lakin şaşırtan formda germeyi ve keyif vermeyi başarıyor.
Oynanışın ana tarafına, yani aksiyona geçersek. Öncelikle Stellar Blade temelinde bir Soulslike. Kısımlar içerisinde bulunan muhakkak başlı kamp noktalarından tutun da Dark Souls oyunlarındaki üzere ana üs (Xion) üzerinden gidilecek kısımları seçmeye kadar, bu oyun bir Soulslike. Ancak bu sizleri korkutmasın. Zira Stellar Blade güç bir oyun değil. Öldüğünüz vakitte da hiçbir kaybınız olmuyor. Ya kamp noktasından geri canlanıyorsunuz ya da öldüğünüz yere çok yakın olan bir otomatik kayıt noktasından canlanıyorsunuz.
Oyun boyunca şayet biraz bile etrafa bakınırsanız, gerekli geliştirmeleri çok rahat halde elde edebiliyorsunuz. Bu da her bir kısımda zorlaşan düşmanlar ile her vakit birebir düzeyde kalmanızı sağlıyor. Son Boss hariç… Uzun vakittir bu kadar zorlandığım ve sondan köpürdüğüm bir tecrübe yaşamamıştım. Oyun içinde olan hiçbir boss savaşında ölmedim de o son boss savaşını altıncı denememde geçtim… Bu ortada oyundaki boss dizaynları, müzikleri ve savaşların kendisi olağanüstü. Birtakım opsiyonel boss savaşları kendini tekrar etse bile oyundaki her bir boss savaşı kusursuz bir formda dizayn edilmiş.
Aksiyonu özel kılan olay ise doğal ki oyunun Soulslike olması değil. Temel mekaniklerini Sekiro üzere parry, yani savuşturma mekaniğine bağlayan savaş sistemini, ufak bir Devil May Cry dokunuşu ile melezliyor. Birden fazla düşmanın muhakkak bir savuşturma sayısı var. Şayet düşmanın saldırısına gereğince savuşturma yaparsanız, güçsüz düşüyorlar ve son bir bitirici vuruş yapabiliyorsunuz. Savuşturmanın yanında Konuta, hakikaten süratli bir karakter ve çeşitli kombolar çıkartabiliyor. Bu komboları da açtığınız yetenekler ile birleştirince ortaya çok hoş kombolar çıkıyor. Son vakitlerde tecrübe ettiğim en eğlenceli aksiyon sistemini sunmayı başarmışlar.
Aksiyonu çok hoş halde tamamlayan bir öbür öge da düşman çeşitliliği. Naytibalar, her bir haritada farklı ve yeni hallerde karşınıza çıkıyor. Mesela çöl bölgelerinde, kuma saklanan düşmanlar daha sık görülürken, kent taraflarında, böceklere benzeyen yaratıklar ön planda. Bu düşmanların kimileri görünüş olarak birbirine benzese de hücum şemaları birbirinden farklı olduğu için çeşitlilik sağlamayı başarıyorlar. Boss savaşlarında zorluktan konuşurken zati biraz bahsetmiştim. Ancak burada da söylemeden geçemem. Her bir boss savaşı, atmosferi ve tasarımı sayesinde unutulmaz bir tecrübe yaşatmayı başarıyor.
Oyunun Uncharted kısmı, daha doğrusu sinematik aksiyon ve platform kısımları hakkında ise durum biraz karışık. Sinematik aksiyonu hoş bir biçimde orta sahneler ve oynanış ile birbirine yedirmiş olsalar bile, platform kısımları sözün tam manasıyla vasat. Dümdüz bir yere tırmanma kısımlarında çok bir kasvet olmuyor. Lakin ne vakit biraz süratli davranmanız gerekiyor, işte o vakit platform kısımları makus biçimde çuvallıyor. Zıpladığınız yerlere tutunamıyorsunuz, Eve’in ayağı saçma sapan kayıyor, olağanda zıplayabileceği aralık olsa bile yetişemiyor üzere gibi. Kısaca süratli platform kısımları çok düşünceli olsa da sinematik aksiyonu hoş sunmuşlar.
Umudun ve Hayatın Simgesi, Xion
İnceleme içerisinde de orta ara bahsettiğim üzere, insanlığın son kenti olan Xion, Stellar Blade için çok kritik bir durumda bulunuyor. Oyunun içerisinde bulunan yan içeriklerin çok büyük bir çoğunluğuna Xion kentinden ulaşıyorsunuz. Kentin içerisinde bulunan NPC’ler sizlere gittiğiniz bölgeler için ricalarda bulunuyor. Vazifelerin kendileri o denli ahım şahım olmasa bile, birtakım NPC’ler ve verdikleri misyonlar çok özel noktalar barındırıyor. Bu özel dediğim NPC’leri aslında vazife aldığınız üzere anlayacaksınız, zira onların kendilerine ilişkin yan öyküleri bulunuyor. Bu yan öykülerin konusunun ana kıssadan daha uygun olması üzere bir durum da var, o yüzden yapmanızı şiddetle tavsiye ederim. Ki esasen şayet oyunun “gerçek son” dediği sonu görmek isterseniz, belirli bir sayıda yan misyon ve veri toplamanız gerekiyor.
Yan kıssaların yanında bir de Xion içerisinde bulunan ilan tahtası ve mağazalar var. Bu ilan tahtası üzerinden “bana git şunu getir, benim için şu kadar Naytiba öldür” usulünde kolay yan vazifeler alıyorsunuz ve çok rahat altın kazanabiliyorsunuz. Bu altınları da kentin içinde bulunan mağazalarda harcayabiliyorsunuz. Tüketilebilir eşyalar, kostümler ve saç hali üzere şeyleri bu mağazalardan alabiliyorsunuz. Her bir mağazanın da kendine özel eşyaları olduğu için her bir mağazayı geliştirmeniz kıymetli.
Müzik Ruhun Pilidir
Stellar Blade, müzik tarafında hiç kolaya kaçmıyor ve adeta mükemmeller yaratıyor. Spotify albümünde tam olarak 189 müzik var. Bu 189 müziğin neredeyse tamamı, atmosferi çok hoş bir formda destekleyecek biçimde bestelenmiş. Gezerken ve savaş esnasında çalan müzikler de tekrar çok başarılı. Fakat asıl gösteri, boss savaşları sırasında yapılıyor. Aslında kusursuz olan bu boss savaşlarını unutulmaz kılmayı başarıyorlar. Müzik tarafında hoşuma gitmeyen tek kısım ise kamp müzikleri oldu. Her ne kadar ortamla uyumlu, sakinleştirmeyi amaçlayan ve bu maksadına da ulaşan modüller olsa da (görevlerini yapıyorlar, o bahiste zahmet yok), benim şahsî olarak çok hoşuma gittiğini söyleyemem.
Asıl Problem, PC Optimizasyonu ve Görsellik
Gelelim bu incelemenin en kıymetli mevzularından birine, yani bilgisayar optimizasyonuna. Sony’nin bilgisayara port ettiği oyunları biraz takip ettiyseniz, oyunun düzgün çalışma ihtimalinin yüzde elli olduğunu fark etmişsinizdir. PC’ye çıkardıkları her iki oyundan birisi optimizasyon konusunda çok büyük hayal kırıklığına uğratıyor. Mesela Marvel’s Spider-Man pek hoş çalışıyorken, Marvel’s Spider-Man 2 çıktığı vakit kahırlar yaşıyordu. Tıpkı durum The Last of Us için de geçerliydi; gerçi orada makus olan Part 1, güzel çalışan Part 2 fakat olsun. Bu sebeplerden ötürü Stellar Blade’i birinci açarken çok tedirgindim.
Performansın nasıl olduğuna geçmeden evvel kullandığım sistemi belirtirsem daha sağlıklı olur diye düşünüyorum. Benim elimdeki bilgisayarda ekran kartı olarak RX 7800 XT (Nvidia tarafında galiba RTX 4070 karşılığı oluyor), Ryzen 5 7600 (bu da galiba Intel tarafında i5-13500 oluyor) işlemci ve 32 GB RAM var. Stellar Blade’i birinci açtığımda otomatik olarak ultra grafik ayarlarını seçtiğini gördüm. Alışılmış FSR 3 açık lakin “Native AA” biçiminde ayarlıydı. Bir deneyeyim dedim ve hiçbir ayarı düşürmeden oynamaya başladım. Gönül rahatlığıyla da söyleyebilirim ki Stellar Blade, Sony’nin PC’ye port ettiği oyunlar ortasında optimizasyonu en uygun olan oyun. Ortalama olarak 110-120 FPS aralığından hiç şaşmadı. Yalnızca üç yahut dört defa, ekran efektlerden ve patlamalardan ötürü çok kalabalık olduğu vakit iki saniyeliğine 50 FPS civarlarına düştü. O üç yahut dört sefer haricinde oyun sıfır kasma ile yağ üzere aktı.
Görsellik tarafında da oyun ultra ayarlarda gerçekten kusursuz gözüküyor. Unreal Engine 4’ün sahiden suyunu çıkarmışlar. Kaplamalar olsun, ışıklandırmalar olsun, karakterler olsun hepsi ekranda çok hoş gözüküyor. Son yıllarda Unreal Engine 5 kullanan ve bu kadar yeterli gözükmeyen çok fazla oyun var. Shift Up’ın şu ana kadar çıkardığı oyunların kolaylığını ele alırsak, birinci AAA oyun tecrübeleri için çok uygun iş çıkarmışlar. Öteki firmalara da ders verme bahtları olsa keşke.
Ön Yargı Makus Bir Durum
İncelemenin en başında da dediğim üzere, Stellar Blade hakkında çok fazla kuşkum vardı. Lakin oyunu otuz beş saat oynadıktan sonra rahatlıkla söyleyebilirim ki Stellar Blade sahiden olağanüstü bir oyun olmuş. Kusurları yok mu? Elbette, ufak tefek kusurları var. Lakin çok sağlam bir aksiyon sistemi, unutulmaz boss savaşları ve akılda kalıcı müzikleriyle Stellar Blade, aksiyon oyunu seven herkesin kesinlikle tecrübe etmesi gereken bir üretim. Shift Up’ın Stellar Blade 2 ile birlikte neler yapacağını ziyadesiyle merak ediyorum. Hatta bu, ön sipariş edeceğim ender oyunlardan biri olabilir.
Not: Stellar Blade’in özgün PS5 versiyonunun incelemesini de şuradan okuyabilirsiniz.
