
Ember’in tahliline nazaran, Şubat 2024 ile Nisan 2025 ortasında iletim düzeyinden yapılan irtibat müracaatlarının yüzde 65’i, şebeke yetersizliği nedeniyle reddedildi. Eylül 2024’ten bu yana iletim seviyesinde yeni kapasite açılmadığı dikkate alındığında, güneş gücünde lisanslı projelerin önünde ciddi bir tıkanma oluşmuş durumda.
En süratli kapasite artışı


Bu potansiyelin yaklaşık yüzde 46’sı, yüksek güneşlenme oranına sahip bölgelerdeki barajlı hidroelektrik santrallerde ağırlaşıyor. Bu durum, kuraklık periyotlarında üretimi düşen HES’ler için hibrit modeli stratejik bir dengeleme aracı haline getiriyor.
Regülasyon şart

Lisanssız santrallerin büyük kısmı güneş gücüne dayanıyor. Mayıs 2025 prestijiyle, lisanssız santrallerdeki 20.3 GW’lık kapasitenin yüzde 96’sı güneşe ilişkin. Lisanslı güneş gücü kapasitesi ise yalnızca 2.3 GW seviyesinde.

Mevzuata nazaran hibrit projeler, ana üretim kaynağına nazaran kapasiteyle sınırlanıyor. Bir santral, kurulu gücü ne olursa olsun en fazla 100 MW’lık hibrit kapasite alabiliyor. Ayrıyeten mevcut düzenleme, hibrit güneş santrallerinin yalnızca ana santralin bulunduğu alan içinde yahut bitişiğinde kurulmasını mecburî kılıyor. Bu kural, bilhassa hidroelektrik santraller için büyük bir mani oluşturuyor. Ember, bu kısıtlamanın kaldırılarak tıpkı trafo merkezi içinde öteki bir yere heyetimin önünün açılması gerektiğini savunuyor.
Her şeye karşın hibrit santrallere ilgi artıyor. Ember, 2024 prestijiyle Türkiye’de faaliyette olan 25 hibrit güneş santrali tespit etti. Bu santraller, bağlandıkları rüzgar ve hidroelektrik santrallerin üretimini ortalama yüzde 14 oranında artırdı. Lakin son dört yılda lisansı verilen 3.5 GW’lık hibrit güneş projesinin yalnızca 1.4 GW’lık kısmı kuruldu.