Volkan Konak kimdir, Karadeniz’in asi rüzgârı, sahnelerin hüzünlü gülümsemesi Volkan Konak sonsuzluğa uğurlandı. Ardında binlerce türkü, yüz binlerce hayran ve yüzlerce öğrencinin hayatına dokunan bir iz bıraktı. Ancak ne yazık ki bu vedaya eşlik etmesi gereken sessizlik, bazı kesimlerin nefret dolu sözleriyle bozuldu.
“Keferenin biri”, “rahmet okunmaz”, “sahnede gebermiş” gibi ifadeler, yalnızca bir sanatçının ardından edilen sözler değil; bu ülkenin vicdanına vurulmuş cümlelerdi. Bu karanlık dil, bir insanın ardından susmayı bile beceremeyen bir zihniyetin yansımasıydı.
Sahne Işıklarının Değil, Vicdanın Gölgesinde Yaşayan Bir Adamdı
Volkan Konak’ı sadece sesinden değil, yüreğinden tanıyanlar için o; türkü söyleyen bir sanatçıdan çok daha fazlasıydı. Yıllar boyunca onlarca öğrenciye burs verdi, özellikle babasını kaybetmiş çocuklara sahip çıktı. Her fırsatta, “Biriktirdiğin senin değil, paylaştığın senindir” diyerek Yunus Emre’nin izinden yürüdü.
Kazandığını cebine değil, gençlerin geleceğine yatırdı. Ömrünün son döneminde, tüm telif gelirlerini eğitime bağışlamayı planladığını dile getiriyordu. O sahnelerde alkış alan bir şarkıcı değil, hayata anlam katan bir iyilik neferiydi.
Türkülerle Direndi, Umutla Besledi
Elbette her ses yankı bulmaz; bazen karanlık, aydınlığı susturmak ister. Volkan Konak’ın ardından yükselen çirkin söylemler de bunun bir örneğiydi. Ancak bu çürük sözler, onun türkülerinde büyüyen nesillerin sevgisine gölge düşüremez.
Çünkü o sadece şarkılar söylemedi. O, karanlığa karşı türküyle direnen, umutla konuşan bir ses oldu. Ve bu ses, hâlâ sahipsiz değil.
Gerçek Rahmet: Geride Kalan İyiliktir
Bugün, Volkan Konak sayesinde okuyan gençler, onun burslarıyla hayallerine kavuşan çocuklar var. İşte onların duaları, onların başarıları, onun gerçek “rahmeti”dir.
Sanat yalnızca sesle değil, vicdanla yapılır. Bu topraklarda bir sanatçının ardında alkıştan çok dua bıraktığına şahit olduk. O artık bir sanatçı değil, yaşayan bir miras.
Volkan Konak, bu ülkenin hem kalbine hem kültürüne işlemiş bir sestir. Ardında bıraktığı türküler kadar, dokunduğu hayatlarla da hatırlanacak. Bizi büyüten seslerden biri sustu belki, ama onun iyilikle yoğrulmuş mirası yaşamaya devam edecek.
